Im Winter 1947/48 wurde er mit dem Freidig FK norwegischer Fußballmeister. Im selben Jahr wurde er auch norwegischer Juniorenmeister im Skispringen, und so konzentrierte er sich in seiner Karriere in der Folge auf den Wintersport. Bei der Nordischen Skiweltmeisterschaft 1950 in Lake Placid gewann er die Bronzemedaille, bei den Olympischen Winterspielen 1952 im heimischen Oslo auf der Holmenkollen-Schanze die Goldmedaille. Da die Nordische Skiweltmeisterschaft im Rahmen der Olympischen Spiele ausgetragen wurde, wurde er mit seinem Olympiasieg zugleich Weltmeister. 1953/54 nahm er an der Vierschanzentournee teil. Er erreichte in Oberstdorf den 21., in Garmisch-Partenkirchen den vierten, in Innsbruck den dritten und in Bischofshofen den zweiten Rang. In den Jahren 1952, 1953 und 1958 wurde er norwegischer Meister. 1956 erhielt Bergmann die Holmenkollen-Medaille, drei Jahre später beendete er seine Karriere. Arnfinn Bergmann verstarb am 13. Februar 2011 nach kurzer Krankheit. Arnfinn Bergmann (født 14. oktober 1928 i Trondheim (Strinda), død 13. februar 2011 (82 år)[1] var en norsk skihopper. Hans store sesong var 1952; da vant han både NM, VM, Holmenkollrennet og gullmedaljen under OL-hopprennet. Han er den eneste norske hopperen som har vunnet alt dette i én og samme sesong. Bergmann vokste opp i et arbeidermiljø på Pappenheim i Trondheim og meldte seg tidlig inn i Sportsklubben Freidig, som på den tiden ble ansett som en «borgerklubb». Ved VM i Lake Placid 1950 tok han bronse.[2] I 1953 vant han den italienske hoppuka, og i 1955 vant han den sveitsiske hoppuka. Han ble tildelt Holmenkollmedaljen i 1956, og tok til sammen fire NM-gull; som junior i 1948 og som senior i 1952, 1953 og 1958.[2] Han har også NM-bronsemedaljer fra 1949, 1955, 1957 og 1959. I det spesielle hopprennet under OL i Oslo i 1952 ble det norsk dobbeltseier med Torbjørn Falkangers sølvmedalje. Han hadde utdannelse fra Statens gymnastikkskole og var dessuten utdannet cand. mag. med historie som fag. Han arbeidet omtrent 30 år som lærer i Oslo (bl.a. som gymnastikklærer ved Kirkeveien realskole (Majorstuen - Marienlyst)) og Bærum, lengst ved Hosletoppen ungdomsskole der han var i 25 år. Som pensjonist vendte han hjem til Trondheim og arbeidet med å utvikle skimuseet på Trøndelag Folkemuseum, Sverresborg. Swój pierwszy międzynarodowy sukces osiągnął w 1950 roku, podczas mistrzostw świata w Lake Placid, gdzie zdobył brązowy medal. Złoto wywalczył jego rodak Hans Bjørnstad, a drugi w konkursie był Szwed Thure Lindgren, który wyprzedził Bergmanna o zaledwie 0,9 punktu. W tym samym roku zwyciężył w konkursie skoków w Revelstoke[1]. W 1952 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Oslo zdobywając złoty medal. Po pierwszej kolejce zajmował drugie miejsce, przegrywając ze swym rodakiem Torbjørnem Falkangerem. W drugiej serii Bergmann skoczył 68,0 metrów i wyraźnie wyprzedził Falkangera zapewniając sobie zwycięstwo. Trzecie miejsce zajął Karl Holmström ze Szwecji. W tym samym roku zwyciężył w konkursie skoków na Holmenkollen[1]. Zajął także piąte miejsce w drugiej edycji Turnieju Czterech Skoczni zajmując 21 miejsce w Oberstdorfie, czwarte w Garmisch-Partenkirchen, trzecie w Innsbrucku oraz drugie w Bischofshofen. W latach 1952, 1953 i 1958 był mistrzem kraju, a w latach 1949, 1955, 1957 i 1959 zajmował trzecie miejsce. W 1955 został zwycięzcą Turnieju Szwajcarskiego[1]. W 1956 r. otrzymał medal Holmenkollen wraz z dwojgiem innych reprezentantów Norwegii: narciarką alpejską Borghild Niskin oraz skczkiem Arne Hoelem.